Co to jest choroba Parkinsona?

Opublikowano dnia: 2016-12-13

Bokser Mohammed Ali zmarł po trzydziestoletnim cierpieniu na chorobę Parkinsona. Jest to choroba ośrodkowego układu nerwowego. Lekarze nazywają ją chorobą neurodegeneracyjną, a to znaczy dokładnie to samo: chore nerwy ulegają degeneracji.

Oto kilka pytań i odpowiedzi na temat choroby Parkinsona.

1. Co to jest choroba Parkinsona?

Choroba Parkinsona to choroba neurologiczna, która uniemożliwia panowanie nad własnym ciałem.

Zaczyna się od drżenia niektórych części ciała. Następnie Twoje ruchy spowalniają się, zaczynasz pociągać nogami, kończyny się usztywniają, tracisz równowagę i z coraz większym trudem artykułujesz słowa.

2. Kogo dotyka?

W Polsce co najmniej 70 000 osób cierpi na chorobę Parkinsona. Średnio, zaczyna się w przedziale wiekowym 44–66 lat. Ale w aż 15% przypadków zaczyna się jeszcze przed ukończeniem 40. roku życia. Dotyka jednakowo mężczyzn i kobiet.

3. Jaka jest przyczyna tej choroby?

Dokładna przyczyna nie jest znana. Zaobserwowano jedynie, że choroba Parkinsona rozwija się, kiedy komórki produkujące dopaminę ulegają zniszczeniu i obumierają.

Dopamina jest substancją chemiczną, dzięki której komórki nerwowe mogą się między sobą komunikować. Wpływa na prawidłowe funkcjonowanie układu ruchu. Dzięki niej, możliwe jest przesyłanie impulsów elektrycznych z mózgu do konkretnych części ciała. Zazwyczaj, dzięki dopaminie impulsy są przekazywane od jednej komórki nerwowej do drugiej.

Na przykład, kiedy poruszysz palcem u ręki, pierwszy impuls elektryczny wychodzi z mózgu. Ale, żeby dotrzeć aż do palca i go poruszyć, musi on być przekazywany przez kolejne komórki nerwowe, od mózgu aż do palca. Za każdym razem impuls przechodzi po dopaminowym „pomoście”.

Objawy choroby Parkinsona zaczynają być widoczne, kiedy obumrze na tyle dużo komórek syntetyzujących dopaminę, że w mózgu pozostaje ilość dopaminy niewystarczająca do transmisji impulsów elektrycznych. Dziś panuje przekonanie, że herbicydy, takie jak Roundup, i pestycydy, zabijają komórki wytwarzające dopaminę. I rzeczywiście, choroba Parkinsona szerzy się najbardziej wśród rolników stosujących uprawy nieekologiczne.

******************************************

Aż w 80% Twój stan zdrowia zależy od...

sposobu Twojego odżywania, tego, jak sypiasz, poziomu Twojego stresu oraz od stanu środowiska, w którym żyjesz

90% nowotworów bezpośrednio wiąże się z trybem życia: nieodpowiednim odżywianiem, paleniem tytoniu, brakiem ruchu i zanieczyszczeniem środowiska!

Nieodpowiednia dieta ma wpływ na powstawanie nowotworów, cukrzycy typu 2, osteoporozy, chorób serca czy nawet zwyrodnieniowego zapalenia stawów (artroza)!

Jak w naturalny sposób skutecznie walczyć z chorobami wynikającymi ze złego stylu życia - przeczytasz w Kronikach Poczty Zdrowia

W trzech tomach zebrano najważniejsze artykuły Jeana-Marca Dupuis, publikowane w newsletterze Poczta Zdrowia. Aby zyskać więcej informacji, kliknij tutaj.

******************************************

4. Czy da się wyzdrowieć?

Nie można wyzdrowieć z choroby Parkinsona, ale istnieją specjalne terapie, które pozwalają na złagodzenie objawów. Pacjenci mogą przyjmować dopaminę w tabletkach, co jest skuteczne w ciągu pierwszych 2 do 6 lat choroby. Można także wszczepić do mózgu elektrody blokujące drżenia. Robi wrażenie, ale jest to skuteczne.

Pacjent może też sam poprawić swój stan, uprawiając zajęcia wspomagające terapię w chorobie Parkinsona: taniec, muzykoterapię (komponowanie i tworzenie, a nawet samo słuchanie muzyki może poprawić koordynację i postawę¹⁾ oraz śpiew.

W Chinach od wieków w przypadkach choroby Parkinsona stosuje się akupunkturę. Elektroakupunktura mogłaby powodować długoterminową regenerację neuronów dotkniętych chorobą².

Technika Alexandra: jest to technika pracy z postawą ciała, opracowana przez szekspirowskiego aktora, któremu dokuczały łamiący się głos i bóle gardła. Skoro medycyna nie potrafiła rozwiązać jego problemu, zaczął się obserwować i zauważył, że niepotrzebnie usztywniał ciało, kiedy przygotowywał się do recytacji lub mówienia. Potrzeba było ośmiu lat, by rozwiązać własne problemy z głosem.

Frederick Matthias Alexander (1869–1955),
wielki aktor szekspirowski i wynalazca tzw. metody Alexandra

W ten sposób opracował technikę uwalniania się od złych nawyków postawy i oddechu, które prowadzą do licznych problemów, tj. usztywniania, bólów pleców i głowy, zmęczenia, ograniczeń oddechowych, braku elastyczności itd.

W wieku 79 lat udało mu się odzyskać władze motoryczne po jednostronnym paraliżu spowodowanym udarem mózgu. Wykładał do samej śmierci w 1955 r., zmarł w wieku 86 lat.

Jego technikę wykorzystano w celu pomocy pacjentom z chorobą Parkinsona, zaś randomizowane badanie kliniczne z grupą kontrolną potwierdziło w 2002 r. że technika Alexandra może znacząco poprawić jakość życia tych pacjentów³.

5. Czego należy się spodziewać, chorując na Parkinsona?

Choroba sama w sobie nie jest śmiertelna. Tym niemniej, objawy pogłębiają się w miarę upływu czasu, zazwyczaj powoli. Stopień nasilenia objawów i tempo postępowania choroby różnią się znacznie w zależności od osoby. Wielu pacjentów jest w stanie prowadzić normalne życie przez 20 lat lub nawet dłużej pomimo choroby. Innym nie udaje się chodzić i żyć bez pomocy. W takich przypadkach często pojawia się depresja, utrata pamięci i inne zaburzenia kognitywne. Jest to wtedy bardzo smutna i bardzo ciężka choroba.

6. Jakie są najbardziej niepokojące powikłania?

Mogą się pojawić problemy z płucami, gdyż mięśnie płuc także ulegają osłabieniu, co ogranicza możliwości kaszlu i przełykania. Wśród chorych cierpiących na chorobą Parkinsona częstą bezpośrednią przyczyną śmierci jest zakrztuszenie się drobinką pokarmu (która znalazła się w płucach zamiast w układzie pokarmowym).

7. Czy to boli?

Tak, trzech na czterech chorych cierpi fizycznie: zmęczenie na skraju wyczerpania, zaburzenia oddawania moczu, zaburzenia pokarmowe, skurcze, zaparcia…

Oczywiście choroba Parkinsona wywołuje także głębokie cierpienia psychiczne: izolację, niepokój, pogorszenie swojego wizerunku we własnych oczach.

Trzeba więc pomagać chorym.

8. Pytanie: czy medycyna naturalna proponuje jakieś rozwiązania?

Odpowiedź: witamina D3, w dawce dziennej 4000 j.m., to podstawowy naturalny suplement diety mogący spowolnić rozwój choroby Parkinsona. Jej działanie zostało wykazane w badaniu przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby w Japonii w 2013 r.⁴

Zaleca się również suplementację koenzymu Q10 w dawce dziennej 300 mg, który wspomaga właściwe funkcjonowanie komórek, ale wyniki badań są tu sprzeczne.

Także cynamon wykazał możliwości odwrócenia ewolucji choroby Parkinsona, ale zostało to zaobserwowane jedynie na myszach⁵.

Warto zauważyć, że dopamina, którą podaje się chorym w postaci leków, także jest naturalną substancją znajdującą się w dużych ilościach w bobie i w nasionach świerzbca właściwego stosowanego w medycynie ajurwedyjskiej (tradycyjnej medycynie hinduskiej). Jedno z badań klinicznych wykazało, że 30 g mieszanki na bazie świerzbca właściwego (Mucuna pruriens) wywoływało „istotnie szybsze” działanie niż klasyczna dopamina (Levodopa) podawana chorym⁶. Czyżby przemysł farmaceutyczny jeszcze raz narzucił opatentowany, a więc nadmiernie kosztowny lek, mimo tego, że bardziej skuteczna jest jego naturalna i tania alternatywa? Najwidoczniej tak.

Uwaga: tai-chi jest skuteczniejsze niż ćwiczenia siłowe, które często zaleca się w chorobie Parkinsona⁷. Choć na początku była to sztuka walki, tai-chi można obecnie także postrzegać jako taniec. A taniec ma uznane i błyskawiczne działanie w łagodzeniu objawów choroby Parkinsona⁸.

I wreszcie, najważniejsze zalecenie – jak najszybciej przejść na zdrowy tryb życia: unikać warzyw i owoców pochodzących z upraw nieekologicznych, które mogą zawierać śladowe ilości glifosatu i innych substancji chemicznych stosowanych w konwencjonalnym rolnictwie. Produkty te są aktualnie głównymi podejrzanymi w epidemii choroby Parkinsona atakującej obecnie rolników.

Twoja porada: Czytelników Poczty Zdrowia, którzy doczytali ten artykuł do końca, i którzy znają tę chorobę, zachęcam do podzielenia się doświadczeniami. Swoje doświadczenia i sposoby walki z tą trudną chorobą, zamieść, proszę, w komentarzu pod tym linkiem.

Moje doświadczenie pokazuje, że takie dzielenie się informacjami sprzyja odkrywaniu wielu interesujących ścieżek niezgłębionych jeszcze dotąd ani przez naukowców, ani nawet przez oficjalne stowarzyszenia chorych.

W jedności siła, więc razem możemy przyśpieszyć postępy wiedzy na temat tej choroby. Z góry dziękuję.

Zdrowia życzę,
Jean-Marc Dupuis