Jak zdobyłem nieosiągalny szczyt?

Opublikowano dnia: 2017-01-03

Kiedy wiek i choroba depczą nam po piętach, zbyt często i zbyt szybko rezygnujemy z marzeń dzieciństwa.

A szkoda.

Badania naukowe wykazują wręcz przeciwnie, że istnieje zależność pomiędzy:

• pozostawaniem w dobrym zdrowiu, by realizować swoje plany
• a nadzieją na realizację swoich planów, by pozostać w dobrym zdrowiu.

Jeśli pozwolisz, chciałbym podzielić się z Tobą moim doświadczeniem w tej dziedzinie.

Latem skorzystałem z pięknej słonecznej pogody, by zrealizować jedno z moich najdawniejszych marzeń: wspiąć się na Palec Boży – najpiękniejszy szczyt Alp.

Palec Boży (na fotografii powyżej), to dla mnie najpiękniejszy szczyt w Alpach

Palec Boży znajduje się we Francji, w pobliżu Grenoble. Wznosi się na wysokość 3973 metrów.

Jego zdobycie wymaga dwóch dni wspinaczki. Wspinasz się po przerażających lodowcach, łapiesz równowagę na graniach przyprawiających o zawrót głowy, zawisasz nad przepaścią o głębokości ponad 1000 metrów.

Śpisz w mikroskopijnym namiociku przyklejonym do ściany.

Wspinaczka trwa tak długo, że trzeba wstawać o 3 nad ranem, a potem maszerować 15 godzin bez przerwy, aby przed zmrokiem udało się wrócić w dolinę.

******************************************

Aż w 80% Twój stan zdrowia zależy od...

sposobu Twojego odżywania, tego, jak sypiasz, poziomu Twojego stresu oraz od stanu środowiska, w którym żyjesz

90% nowotworów bezpośrednio wiąże się z trybem życia: nieodpowiednim odżywianiem, paleniem tytoniu, brakiem ruchu i zanieczyszczeniem środowiska!

Nieodpowiednia dieta ma wpływ na powstawanie nowotworów, cukrzycy typu 2, osteoporozy, chorób serca czy nawet zwyrodnieniowego zapalenia stawów (artroza)!

Jak w naturalny sposób skutecznie walczyć z chorobami wynikającymi ze złego stylu życia - przeczytasz w Kronikach Poczty Zdrowia

W trzech tomach zebrano najważniejsze artykuły Jeana-Marca Dupuis, publikowane w newsletterze Poczta Zdrowia. Aby zyskać więcej informacji, kliknij tutaj.

******************************************

Klamry, kask, czekan…

Masz ze sobą klamry, czekan, liny i kask… ale to nie zawsze wystarcza.

Wielu alpinistów zginęło od pioruna na tym szczycie, znanym z tego, że przyciąga gniew nieba. Wielu innych zaginęło w szczelinach skalnych lub porwanych w przepaść.

Ale warto!

Witaj w innym świecie:

Kiedy jesteś w wysokich górach, wchodzisz do innego świata. Wszystko jest większe, potężniejsze, gwałtowniejsze, poczynając od piękna i wrażeń.

Twój horyzont się poszerza. (W czasie mojej wyprawy, 2 i 3 sierpnia, widok ze szczytu Palca Bożego rozciągał się na ponad 200 km w każdą stronę).

Horyzont jest jasny, niebo nad Tobą ma bardzo głęboką, granatową, prawie czarną barwę. Jakbyś był w samolocie – z tą tylko różnicą, że jesteś na świeżym powietrzu, wśród najdzikszej i najbardziej nieopanowanej przez człowieka przyrody.

Słońce pali oczy i skórę. Dźwięk eksplozji rozlega się za każdym razem, kiedy skały odrywają się od ścian skalnych lub kiedy topnieją seraki (ogromne bloki lodu) na otaczających lodowcach.

Góry żyją!

Ale najbardziej zadziwiające jest to, co się dzieje w Twoim wnętrzu…

To, co się dzieje u Ciebie w środku, jest zaskakujące:

Uświadamiasz sobie, że Twój organizm, taki mały, jest zdolny do ogromnych wyczynów.

Kto by pomyślał, że choć jesteś jak mrówka na dnie tej alpejskiej doliny, to uda Ci się wspiąć na tę fantastyczną wysokość, kroczek za kroczkiem?

To niewiarygodna lekcja życia: daj sobie czas, upór i zgodę na przymknięcie oczu na własne dolegliwości (pęcherze, zadrapania, zmęczenie), a dojdziesz do kresu swoich marzeń.

To prawda, Twój plecak jest zbyt ciężki, ociera Ci ramiona. Kolana cierpią przy schodzeniu. Chce Ci się pić i jeść.

Ale docierasz! Oddychasz. I wcale nie musisz być superczłowiekiem, sportowcem ani w doskonałym zdrowiu, żeby móc po trochu się wspiąć.

Twoje niewiarygodne zasoby:

Odkrywasz, że Twój organizm ma zasoby, o które go nie  podejrzewałeś.

Już trzy godziny temu myślałeś, że jesteś u kresu sił. A właśnie, że nie! Ciągle tu jesteś, idziesz dalej, po prostu dlatego, że tak trzeba. Twój organizm jest wierniejszy, niż mogłeś przypuszczać. Nie porzuci Cię!

To także, przede wszystkim, ogromna lekcja zaufania do życia:

Odkryjesz, że nigdy u stóp góry nie trzeba krzyczeć: „nie dam rady!”

Ponieważ tak naprawdę – nie wiesz tego. Być może tego nie widzisz, ale na szczyt prowadzi wąziutka dróżka, którą będziesz mógł iść.

Trzeba wierzyć, kiedy się za coś zabierasz, a czasem to naprawdę trudne!

Góra uważana za „nie do zdobycia”

To właśnie szczególnie przypadek wspinaczki na Palec Boży. Droga nań prowadzi przez inny szczyt, zwany Meije, który jest ostatnim pokonanym szczytem w Alpach (zdobyty w 1877 r., sto lat po Mont Blanc).

Do tej chwili wszystkim zdawało się to niemożliwe.

Aby dostać się na Palec Boży, należy najpierw wspiąć się na szczyt zwany Grand Pic de la Meije (na fotografii powyżej). Najlepsi alpiniści rezygnowali, przekonani, że to niemożliwe. W 1876 r. zdobyto już wszystkie najwyższe szczyty w Alpach poza tym jednym.

Przejście odkrył młody chłopak, który w przeciwieństwie do innych, pewnego dnia uwierzył, że to możliwe.

Czystym aktem wiary, czyli zaufania, próbował kilkukrotnie, dopóki udało mu się znaleźć odpowiedni szlak. I to, idąc jego drogą, między skalnymi ścianami, miałem szczęście, ja także, dotrzeć na szczyt.

Krótko mówiąc, na pewno wiesz, Szanowny Czytelniku i Droga Czytelniczko, jak wiele myślałem o Tobie podczas tych dwóch dni spędzonych między niebem a ziemią.

Ostatnimi czasy mniej osób widać na wysokogórskich szlakach. Wielu z nich wybrało rafting, rower górski, bieganie na halach (trail).

Tak jest lepiej dla gór, w których zrobiło się spokojniej i bardziej dziko.

I to także lepiej dla ludzi, którzy zdają sobie sprawę, jakie znaczenie  ma „ładowanie baterii” z dala od zgiełku i szaleństwa świata!

Zdrowia życzę,
Jean-Marc Dupuis